In mijn vorige blog heb ik een begin gemaakt met het onderwerp hoe om te gaan met de veelheid van onderwijs en input vanuit kerken en bedieningen in Nederland en wereldwijd. Immers de wereld is in onze tijd zo klein geworden door de grote invloed van internet.

Ik denk dat er een eerste verantwoordelijkheid bij jou ligt om je geestelijke voeding te halen bij een plaatselijke gemeente waar je je relationeel aan verbindt. God werkt met plaatselijke gemeenten en met de daar door Hem aangestelde leiders. God heeft visie voor jou ontwikkeling in je thuis gemeente.

Kan je dan nergens anders geestelijk voedsel halen? Ja hoor. Er is ook een universeel lichaam en God kan je over de grenzen van je eigen gemeente heen voeding geven. Sterker gezegd, dat wil Hij graag omdat Hij ons ook bewust wil maken dat Zijn kerk groter is dan je plaatselijke kerk. Ik noem daarbij wat aandachtspunten:

• Elke bediening of kerk heeft een door God gegeven verantwoordelijkheidsgebied. Jij valt niet direct in dat gebied. Het helpt je om het onderwijs te spiegelen aan de gemeente waar je bij hoort. Je bouwt immers daar mee.
• Je geniet het onderwijs op ‘afstand’ en zonder echte relatie. Je kan de cultuur van de bediening/kerk niet goed beoordelen. Een bediening of kerk is bovendien meer dan alleen het onderwijs dat je hoort. Je overziet dus niet alles.
• Het is dan meer aan jou om te bepalen of het onderwijs je ook echt helpt in het seizoen van groei waarin je bent. Het kan helpend zijn om feedback te vragen van een leider in je thuis gemeente om zo met je mee te denken.

De kracht van de plaatselijke kerk is dat er gewerkt wordt met leidersteams die elkaar kunnen aanspreken en feedback geven. De gemeenteleden mogen ook hun leiders vanuit relatie bevragen. De leiders kunnen de gemeente ook vanuit relatie aansporen.

De kracht van de gemeente is ook dat het meer is dan een samenkomst of onderwijs. Er vindt versterking en groei plaats door samen te werken en met elkaar op te trekken in de bergtop- en dal-ervaringen van het leven. Er is een langdurige interactie!

Hoe kan de gemeente zich nu verbinden aan bedieningen daar buiten? Hoe voorkomt de gemeente dat ze alleen op zichzelf is gericht? Daar ga ik in mijn volgende blog op in.

Wil je reageren? Mail naar [email protected]

Richard Wilbrink

Vaak wordt de term “bijbels” gebruikt door christenen waarbij aangegeven wordt of een bepaalde handeling/gebruik/daad in overeenstemming is met wat de Bijbel zegt. Bij het gebruik van die term hoort eigenlijk een bepaalde kijk op de Bijbel en de studie daarvan. Immers de ene christen ziet iets alleen als bijbels als het letterlijk in de Bijbel staat en de ander ziet het als bijbels als de Bijbel het als principe neerlegt.  Ik geloof in beiden. Heel veel zaken in de Bijbel zijn letterlijk. De opstanding van Jezus is letterlijk. De wonderen die beschreven worden, zijn letterlijk. Er zijn ook gelijkenissen die Jezus vertelt die niet letterlijk gebeurd zijn, maar waarin waarheid van God overgedragen wordt. Er staan natuurlijk ook zinnen in de Bijbel die leugens zijn: bijvoorbeeld wat de slang tegen Adam zegt. Zo zijn er ook beschrijvingen die voorbeelden zijn van hoe God kan werken, maar niet bedoelt zijn om als leer te worden gezien. De Bijbel laat namelijk heel veel voorbeelden zien hoe God werkt en kan werken, maar geeft ook ruimte aan nieuwe dingen: dingen die niet beschreven zijn, maar wel vanuit de Schepper God komen.

Belangrijk is dus dat je geen leer maakt van iets wat de Heer ook niet doet.

Je ziet in de loop van de Bijbel telkens nieuwe dingen beschreven worden. Nieuwe manieren waarop Gods Geest werkt. Daarmee zijn die nieuwe dingen niet ineens een regel geworden dat het altijd zo moet gebeuren. Dat was ook niet het uitgangspunt van het volk van God. Men stond open voor nieuwe dingen!

God leidt Israël met een wolkkolom en vuurkolom. Dat hoeft dus niet de enige zichtbare manier te zijn  waarop God een volk of persoon leidt.

God sprak door de brandende braamstruik. Dat is nu niet ineens de enige manier geworden waarop God spreekt.

Jezus bracht modder aan op de ogen van de blinde, dat is nu niet de enige manier waarop blinden gaan zien.

Jezus genas door aanraking van een kleed, dat is nu niet de enige manier.

Johannes viel op zijn gezicht in de aanwezigheid van God, dat is dus niet de enige manier van vallen.

Telkens wanneer er iets nieuws gebeurt wordt dat niet ineens de enige manier. Er was nog nooit eerder iemand genezen door vallende schaduw, door een zakdoek en toch gebeurde dat ineens (Handelingen)

Wanneer God nu geneest doordat iemand in geloof zijn hand op het tv scherm legt, is dat dan ineens fout? Omdat dat niet in de Bijbel staat? Of omdat het geen zakdoek is? Ik geloof van niet. De Bijbel geeft ruimte aan nieuwe dingen. Het idee is dus niet om bij elke actie van God te gaan kijken of het letterlijk in de Bijbel staat, maar om na te gaan wat de uitwerking is van dat wat God doet;

• Is het in de naam van Jezus Christus?
• Wordt de relatie met Jezus versterkt?
• Ontvangt de persoon de vrede van Jezus?
• Ontvangt de persoon meer vrijmoedigheid om als kind van God te functioneren?

Basishouding in de ‘nieuwe dingen’ van God is, dat je vertrouwt dat je Hemelse Vader geen stenen geeft als antwoord op je vraag om brood. God is goed en geeft goede gaven!

Wil je reageren? Mail naar [email protected]

Richard Wilbrink