Zoveel mensen zoveel meningen! In de christelijke kerk kan het soms zelfs nog een graadje erger zijn. Daar zijn nog meer meningen dan mensen ?. Een bekende grap over dit thema gaat als volgt:

Er zat een evangelische Nederlandse christen al vele jaren vast op een onbewoond eiland. Eindelijk kwam er verlossing! Een boot meerde aan en de kapitein kwam aan land. Hij zag diverse gebouwen op het eiland staan en vroeg verwonderd aan deze christen waar al deze gebouwen voor dienden. De man wees naar het eerste gebouw en zei: dat is mijn huis. Toen naar het volgende gebouw: dat is waar ik kerk. Ten slotte wees hij naar het derde gebouw: dat was de kerk waar ik vroeger naar toe ging.

Waar zit meestal ons probleem in onderlinge meningsverschillen? We gaan vaak voor ons gelijk in plaats van voor het gelijk zijn in Christus. Die gelijkheid, allemaal kinderen van Vader God, moet het uitgangspunt zijn. Paulus vermaant in Filip. 4:2 Euodia en Syntyche dan ook om te kiezen voor eensgezindheid in de Here. Allebei hebben ze daarin een rol te spelen. Gelijk hebben moet niet je doel zijn in conflicten.

Hoe doe je dat in de praktijk?

De oplossing is niet je mond houden en net doen of er niets aan de hand is. De oplossing is ook niet om er alleen maar met anderen over te praten of weg te lopen. Het gesprek aangaan met elkaar is een belangrijke eerste stap in de oplossing. Maar in elk gesprek is het belangrijk om bij je zelf na te gaan of:

• je motivatie is om eenheid in Jezus te behouden
• je de relatie belangrijker vindt dan je mening
• je zo spreekt dat die ander zich ook daadwerkelijk gehoord en gewaardeerd voelt.

Daarnaast is het ook goed om je te realiseren dat bij veel meningsverschillen niet iedereen dezelfde verantwoordelijkheid heeft in het betreffende issue. Dus ga telkens na: wie is de (eind) verantwoordelijke? Eer die persoon in je gesprek.

Paulus doet dat ook in zijn issue met de kapitein die hem als gevangene naar Rome moet brengen (Hand. 27:1-44). Paulus weet vanwege God dat ze niet uit moeten varen: er is storm op komst. Hij gaat hierover het gesprek aan met de kapitein. Die luistert niet naar deze waarschuwing en vaart toch uit. Paulus moet in dit geval ook mee (hij was gevangene).  Het feit dat Paulus bleef (ik denk dat hij vrijwillig die keuze ook had gemaakt) bracht redding mee voor iedereen. Hij had gelijk, kreeg geen gelijk, maar iedereen was gelijk in de redding en zegen van God!

Of te wel zegen van Jezus stroomt niet daar waar je gelijk krijgt maar waar je kiest voor eenheid.

Niet altijd zijn de betrokkenen zelf in staat om zich goed op te stellen in een conflict. Schroom dan niet om iemand er bij te betrekken die jullie door dit proces heen kunnen leiden. De zegen daarvan zal groter zijn dan voor jullie alleen.

Wil je reageren? Mail naar [email protected]

Richard Wilbrink

We zijn van de ene crisis overgestapt in de andere. Onbekend welke kant het nu weer opgaat. De wereld wordt steeds onzekerder. Dat doet wat met je!

De één stroopt zijn mouwen op en gaat aan de slag: spullen verzamelen, transporten regelen naar Oekraïne, vluchtelingen in huis nemen, geld doneren. De ander valt juist stil. Ziet door dit alles geen perspectief meer en gaat in de overlevingsstand of probeert gewoon door te gaan met zijn eigen leven leiden.

Als christen is het telkens weer van belang je te richten op Jezus. Wat vraagt Jezus van je als Zijn discipel?

Dat is een belangrijke vraag. In ons jaarthema wil Vader God ons meegeven dat het opstaan in onze tijd alleen goed kan, wanneer je dat doet vanuit ontmoetingen met Jezus. Wat vraagt Hij dus van jou? Ontmoet je Hem daarin?

Die vraag kan een ander mens dus niet voor jou beantwoorden. Die vraag moet je gewoon zelf stellen aan Jezus. Je zal beslist antwoord krijgen. Hij is immers je vriend! Hij heeft niet voor niets de Heilige Geest gegeven om jou te leiden in je leven hier, juist in deze verwarrende en pijnlijke tijd.

Hoe toets je of het antwoord van Jezus is en niet uit je eigen ziel komt, of dat het eigenlijk iets is wat mensen om je heen van je verwachten? De Bijbel geeft daarin allerlei handvatten. Daarom is het zo belangrijk om niet alleen de vraag te stellen aan Jezus en stil te worden, maar ook om trouw elke dag de Bijbel te lezen.  Een aantal toetsende gedachten uit Gods Woord die mij helpen:

• Wees in ieder geval niet bang (Mat. 24:6). God heeft ons niet een geest van slavernij gegeven om opnieuw bang te zijn, maar de Geest van het zoonschap (Rom. 8:15).
• Jezus is bewogen met mensen. Hij ziet zowel de geestelijke nood (redding van hun ziel) als ook de zielse en lichamelijke nood. Jezus zond hongerige mensen niet zonder voedsel weg (Mat. 15:32). De Bijbel roept ons op om goed te doen aan allen en in het bijzonder goed te zijn voor onze geloofsgenoten (Gal. 6:10)
• Oorlogen en geruchten van oorlogen zijn tekenen van de eindtijd, maar geen reden om dan maar af te wachten totdat Jezus terugkomt. Immers de Bijbel roept ons op om te bidden voor koningen en hoog geplaatsen zodat we een stil en rustig leven kunnen leiden in alle Godsvrucht en waardigheid (1 Tim. 2:1-2).

Wat te doen?

Je kunt in ieder geval dagelijks bidden voor de leiders dat ze een instrument worden van God om weer vrede te brengen. Ook ongelovige leiders kunnen gedachten van God krijgen (denk aan Kores, Pilatus’ vrouw, Farao van Egypte). Paulus werd van een vervolger een volgeling. Gebed is het machtigste wapen van de kerk, wat helaas het minste ingezet wordt. Sta op in gebed!

Daarnaast kan je delen van dat wat je hebt. Zowel in natuurlijke zin als in bovennatuurlijke zin. Of het nu veel is of weinig, wanneer je deelt in geloof, vermenigvuldigt Jezus het voor je.

Als kind van God ben je altijd veilig. Je veiligheid ligt niet in het aardse, maar in het hemelse. Dat besef moet je verdedigen en angst en twijfel dus niet binnen laten in je hart. Gevoelens en gedachten in het licht bij Jezus brengen en ze vervolgens overgeven aan Hem. Dat is soms een taai proces. Aanbidding helpt daarbij, samen kerk zijn ook! Wees trouw in het samenkomen!

Wil je reageren? Mail naar [email protected]

Richard Wilbrink